We liepen mee met een pelgrimstocht rond Zeerijp en Eenum. Een stralende middag, een flinke, maar kalme groep pelgrims en vier gidsen. Het was weinig expliciet religieus, maar toch reisde de ziel te voet en kon ze ruim ademhalen. En daar is de zondagmiddag toch eigenlijk voor bedoeld.
We leerden kijken naar het landschap. Wierden, oude klei, het vroegere stroomgebied van de Fivel. Als je dat niet lopend doet, en af en toe ook stilstaat, ontgaat je veel. De wijdse ruimte moet je kunnen voelen. De zon scheen plezierig en de wind was lekker fris. Gaandeweg ontsponnen zich vele gesprekken.
We bekeken en beleefden de eenvoudige kerk van Eenum (13e eeuw) en de wat deftige van Zeerijp (14e eeuw). Beide op een wierde gebouwd, maar die van Eenum is grotendeels afgegraven, waardoor de kerk nog meer oprijst boven het vlakke land. In Zeerijp zongen twee jonge vrouwenstemmen de ruimte verstild tot leven. Beide kerken worden nog af en toe gebruikt voor eredienst, beide zijn nog steeds getuige van een zeer welvarend middeleeuws verleden. Agrarisch, maar machtig.
De mussen verzorgden voor ons een concert op de wierde van Eenum. Zelfs vindt de mus een huis, o Heer… Maar dat blijkt steeds meer een probleem. Hun ideale habitat ligt op de rand van bebouwing en dichtbij boerenland. ’s Zomers zoeken ze eiwitrijk voedsel, bijvoorbeeld insecten, maar voor de winter bouwen ze hun reserves op met granen. Zulk kleinschalig landschap is de afgelopen decennia schaars geworden. Verder nestelen ze graag onder dakpannen. Maar de huidige bouwvoorschriften eisen dat daken worden afgedicht met vogelschroot. Gelukkig is er een alternatief, de ‘vogelvide’ waarachter vogels een afgeperkte ruimte krijgen voor nestbouw, maar dat wordt nooit standaard toegepast en kost wat meer. Tenslotte hebben mussen een veilige plek nodig om gezellig met z’n allen te zitten kwetteren. Bij voorkeur ‘cat proof’, zoals in dichte klimop of hoge hagen. En ook dat wordt steeds zeldzamer in moderne tuinen. Maar op de Eenumer wierde was aan alle voorwaarden voldaan, inclusief als extra een mussenkast, volgens de regels der kunst op veilige hoogte opgehangen aan de oostgevel. Had de psalmdichter het toch bij het rechte eind…
De maandag na de wandeling liepen we de route nog eens met z’n beiden. Iets minder zon, wat meer stilte en ons eigen loopritme. En ook boeren druk aan het werk met uien oogsten, aardappels verwerken, ploegen en eggen. Eigenlijk versterken die activiteiten de rust meer dan dat ze die verstoren. In Eenum werden we bijna opgesloten in de kerk, maar daar kwam een heel leuk gesprek uit voort. Vredig ging de zon onder boven Zeerijp.
We kijken uit naar de volgende pelgrimstocht.