Verandering – in de zin van transitie en transformatie – draait er niet om dat alles anders moet alleen om ‘origineel’ te zijn. In de huidige verandering van tijdperk is het juist heel belangrijk terug te gaan naar de culturele en spirituele wortels van onze gemeenschappen. Niet om die te herhalen, maar om opnieuw te ontdekken waar het ten diepste om ging. En om dat dan te verbinden met vandaag. Herbronning dus.
Ik kwam op de gedachte door een blog van de Anglicaanse theologe en mystica Maggie Ross (pseudoniem voor Martha Reeves – niet de zangeres). Geboren en getogen in Amerika, leeft zij sinds 1980 een religieus leven als kluizenares in de buurt van het Engelse Oxford. Onlangs liet zij zich, bij zeer hoge uitzondering, interviewen door Reform, maandblad van de United Reformed Church.
Tijdens haar verblijf op Holy Isle – dat is in Schotland, ja, aan de oostzijde van Arran Island – verdiept zij zich in het Tibetaanse boeddhisme en wat dat betekent voor haar christelijke geloof. Zij leest veel en deelt daarvan geregeld iets, vaak citaten, op haar blog. En deze trof mij. Het gaat over Plum Village, het studiecentrum van de Vietnamese monnik Thích Nhất Hạnh, in de Franse Dordogne. Ik vertaal:
Veel van onze jonge mensen zijn ontworteld. Ze geloven niet langer in de traditie van hun ouders en grootouders, en ze hebben niets gevonden ter vervanging. Spirituele helers moeten iets doen met dit zeer heikele punt, maar ze weten eenvoudigweg niet wat ze ermee moeten. Ze zijn niet in staat om de diepste spirituele waarden van hun traditie over te brengen, misschien omdat ze die zelf nog niet helemaal hebben begrepen of ervaren. Als een pastor de levende waarden van een traditie zelf niet belichaamt, kan hij of zij ze ook niet overbrengen op een volgende generatie. Hij draagt alleen de uiterlijke kenmerken en de oppervlakkige vormen over. Als de geleefde waarden er niet zijn, worden ritueel en leer levenloos, star, en zelfs onderdrukkend. Tezamen met een gebrek aan begrip voor de werkelijke behoeften van de mensen en een algemeen gebrek aan verdraagzaamheid, mag het geen wonder heten dat jongeren zich vervreemd voelen binnen de (religieuze) organisaties.
(…)
Als jonge mensen naar Plum Village komen, moedig ik ze altijd aan om zich te oefenen op een manier die hen terugbrengt bij hun eigen traditie en hen opnieuw daarin laat wortelen. Als ze erin slagen om zo opnieuw tot heelheid te komen, zullen zij een belangrijke schakel worden voor de transformatie en vernieuwing van hun traditie.
Amen!