Er is nogal wat te doen rond de privacy van gebruikers van Windows 10 (zie mijn voorgaande bericht). Microsoft heeft daarop geantwoord en dat is positief. Ze proberen nu toch te luisteren naar klanten en dat is wel anders geweest. Maar beantwoorden ze de kritiek nu ook werkelijk?
Het lijkt inmiddels middeleeuwse theologie te worden: Ja en nee – Sic et non. Maar tenslotte misschien toch meer ‘nee’.
Feit blijft dat belangrijke onderdelen van het besturingssysteem ‘in de cloud’ zitten en niet fysiek op jouw apparaat staan. In dit geval is die cloud eigendom van Microsoft en daar heb je als gebruiker maar gedeeltelijk controle over. Bovendien neemt die controle nog snel af. Microsoft geeft namelijk nooit ‘gratis’ een besturingssysteem weg, maar ze moeten verdienen aan jouw gegevens – al jouw data die ‘veilig’ in de cloud zitten. Volgende versies van Windows zullen met zekerheid nog veel meer afhankelijk zijn van die cloud en de controle die je als eigenaar van een apparaat daarover hebt, zal navenant verminderen. Dat is de richting die Microsoft uit wil (net als Google, Apple en vele anderen).
Microsoft zegt steeds de klant te willen ‘helpen’. Maar wie bepaalt wat die hulp is? En of die hulp wel nodig is? Precies: Microsoft. Stel je voor dat Ford hetzelfde zou doen met de software in auto’s. Je wilt toch wel graag zelf baas zijn over je voertuig? (Maar hé, wat toevallig, het blijkt dat ook autofabrikanten onze auto’s steeds liever ‘online’ volgen. Vanwege diezelfde begeerde data?)
Wat Microsoft ook zegt: het koppelen van informatie, ‘om de klant te helpen’, gebeurt op hun voorwaarden en op hun servers. Dat gebeurt natuurlijk niet alleen om de klant te plezieren, maar omdat er uit de koppeling van die gegevens meer winst te halen valt. Want: ‘There is no such thing as a free lunch.’
Een voorbeeld. Op de Microsoft website lees ik:
If you upload a file to OneDrive, it’s available to you from any Internet-connected device. To make it available, we need to collect the content of that file to send it to storage, show it to you in storage, and make it ready for you to download again.
Klinkt logisch, maar het is halve en onduidelijke informatie. Upload/download kan prima geregeld worden zonder dat de inhoud van het bestand buiten jouw apparaat ingezien kan worden. Dat doe je gewoon door te versleutelen. Alles wat OneDrive (of welke andere cloud storage ook) hoeft te weten is een adres waaraan het versleutelde bestand gekoppeld wordt. Als je echt je klanten wilt helpen, zou zo’n automatische versleuteling het meest voor de hand liggen. Maar dat gaat Microsoft niet doen, want daar hebben overheidsdiensten een grote hekel aan.
Conclusie
Microsoft doet echt zijn best om te communiceren, maar als klant krijg je in werkelijkheid een stuk minder zeggenschap over je eigen besturingssysteem, je bestanden en je persoonlijke gegevens.